Miód Barbary Goralczuk to opowieść o życiu we wschodniej Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Jej bohaterami są zwyczajni ludzie, którzy reprezentują tu cały wachlarz charakterów i zachowań. W ich życiu bieda przeplata się z hojnością, ciężka, codzienna praca ze świętowaniem, miłość z okrucieństwem, a ciemnota z dążeniem do zrozumienia. To przewrotna i gorzka opowieść o okrucieństwie wsi, biedzie, głodzie, i poniżeniu, a także o trudnych początkach państwa polskiego po wielkiej wojnie. To także opowieść o poszukiwaniu tożsamości przez ludzi, którzy podczas 120 lat zaborów zostali jej skutecznie pozbawieni, a dostali w zamian gorzką codzienność, gorycz zamiast "miodu", który był obiecany przez rządzących. To książka także o tym, jak w wieloetnicznej różnorodności ludzie potrafi li żyć obok siebie tak, by inni przez nich nie płakali, jak potrafili odnajdować swoje miejsce w świecie i być sobie nawzajem potrzebnym. To także opowieść o miłości, która potrafi uskrzydlać i dawać siłę do budowania przyszłości.

Simona Kossak (1943-2007) urodziła się w Krakowie, w znanej artystycznej rodzinie. Była córką Jerzego Kossaka, wnuczką Wojciecha Kossaka i prawnuczką Juliusza Kossaka, bratanicą Magdaleny Samozwaniec oraz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Przyjechała do Białowieży w latach 70. ubiegłego wieku. Znaliśmy ją z bezkompromisowych poglądów i działań na rzecz ochrony przyrody, zwłaszcza Puszczy Białowieskiej. Mieszkała w leśniczówce Dziedzinka, do której przyjeżdżali przyrodnicy z całego świata. Opowieści z Dziedzinki to zbiór fascynujących gawęd Simony Kossak o świecie roślin i zwierząt, ich uzależnieniu od siebie i wzajemnym uzupełnianiu się dla wspólnych korzyści, o miejscu człowieka w tym świecie. Wciągają nas w ten świat, wydawałoby się, tajemniczy i nie do przeniknięcia. Nagle zaczynamy go rozumieć i chciałoby się to, o czym Simona Kossak opowiada, natychmiast zobaczyć. Autorka tłumaczy zjawiska przyrody tak ciekawie i obrazowo, że zaczynamy je czuć prawie namacalnie. Zachwyca swoją sztuką opowiadania o świecie, który nas otacza i pokazuje, że bez przyrody trudno byłoby nam żyć. Nikt wcześniej tak jasno i czytelnie nie pokazał życia przyrody, jej tajemnic, codzienności, ciekawostek i zaskakujących w tym świecie zachowań. Anna Kamińska napisała: "historie, które Simona snuje, nadają się do czytania w samotności, w parze lub w stadzie. Na dzień dobry i na dobranoc. Niezwykły teatr wyobraźni, fenomenalne opowieści i zmysłowe lekcje historii. Nikt z takim pazurem, werwą i swadą nie opowiada dziś o przyrodzie!".